Vullen en aansmeren

Dubai dag 2

Alhoewel de taxichauf van geluk spreekt dat het deze week niet zo warm wordt, is de 29 graden om 4.45 wederom een flinke dreun in het gezicht. De airco in de taxi zorgt gelukkigerwijs voor de nodige verkoeling. Ik bedenk me dat deze stad zonder de uitvinding van airconditioning nooit had kunnen bestaan. Onderweg zie ik gek genoeg vele groene grasstroken en nog groenere aangelegde parken, zuinig met water zijn ze hier ook allerminst.

Na een ritje van twintig minuten worden we bij het Marriott hotel afgezet. Even is er enig gedoe met de kamers. Gek genoeg wil ook Hassan niet samen met Ghias in een kingsize bed. Ghias doet nog een verwoede poging om bij ons te mogen liggen. Jammer vriend. Een volgende keer… ook zeker niet.

Onze kamer grenst aan een heerlijk dakterras en het uitzicht vanuit bed op de stad is waanzinnig.

Na een frisse douche kunnen we ontbijten. Met een mega super ongekend waanzinnig uitgebreid ontbijt, doe ik het ontbijt absoluut te kort. Ongelooflijk. Als ik Ghias zijn dienblad zie vullen, besluit ik direct om bescheiden een paar keer te lopen.

De invulling van de dag ziet er in eerste instantie zeer aantrekkelijk uit. We doen even een powernap, gaan de gym eens aan een grondig onderzoek onderwerpen en daarna laten we ons naar alle waarschijnlijkheid in het koude water van het zwembad op het dak glijden. Tot aan het onderzoek van de gym loopt alles volgens plan.

We zijn gedoucht, volledig dubbel en dwars en van boven tot onder ingesmeerd. De rugzak met e-readers, puzzelboekjes en zonnecrème is ingepakt. We slaan de handdoek om de nek, maar op het moment dat ik de klink van de hotelkamerdeur vastheb, belt Hassan.

Of we zo snel mogelijk naar beneden komen. Faris van de organisatie is er. Diepe zucht, onaardig gemompel, zwembroek weer uit, gewone kledij over de glimmende lichamen van de zonnebrand.

De dag wordt vervolgens volledig gevuld met afspraken, filmpjes maken, posters ontwerpen, planningen doornemen, 417 rondjes door de ruimtes lopen, af en toe in het Engels goede ideeën opperen, maar vooral als vijfde wiel aan de wagen als opvulling van de ruimte meelachen als er gelachen wordt. Vrijwel alles wordt namelijk in het Arabisch besproken. De combinatie dat Hassan geen Engels spreekt en ons Arabisch ook vrij roestig is, maakt het allemaal niet makkelijker.

De kabbelende yoga muziek met fluitende vogeltjes en rollende golven doet mij op een gegeven moment schuimbekken van agressiviteit.

Dan.

Om 17.00 zetten we er voor vandaag eindelijk een punt achter. We gaan eindelijk naar buiten. Helaas. Weer een misvatting. Het enige buiten dat ik vandaag zal zien is de paar meter van binnen naar de taxi en van de taxi weer naar binnen.

De jongens willen heel graag naar de Dubai Mall.

Ik heb van mijn leven nog nooit zoveel winkels bij elkaar en op elkaar gezien. Dat klopt. De ruim 1200 winkels doen me duizelen. Al die duizenden mensen nog veel meer. Wat een verschrikking.

Hassan en Ghias willen heel graag, wij zijn lijdend voorwerp. Maar lekker rap door deze ellende heen wandelen is er niet bij.

Buiten de 1200 winkels staat er om de vijf meter in het midden van het looppad een sjacheraar zijn unieke zooi te verkopen en zo flink zijn zakken te vullen.

Speciale parfums en verjongingsmiddelen voeren de boventoon. Lachend om de onbegrensde naïviteit van al die mensen die stoppen en volle bak stinken in de verkooppraatjes. Zou stinkend rijk daar misschien vandaan komen?

Alsof het nog niet gek genoeg is, loop ik even weg van de drukte en voor ik er erg in heb sta ik aan de rand van een schaatsbaan. Ja, een schaatsbaan. Buiten is het 40 graden.

Onze twee langzame vrienden zijn onder andere zo traag, omdat zij telkenmale ten prooi vallen aan de mooie verkooppraatjes.

Hassan blijft lang staan bij een tentje dat je wallen wegwerkt. Dan zie ik dat hij zich letterlijk iets laat aansmeren. De mooie verkoopster heeft absoluut effect op Hassan als hij zijn wallen laat aansmeren met een goedje. Hij roept mij en in al mijn goedheid en naïviteit sta ik vervolgens ook met dat spul op mijn gezicht. Groen als gras dacht ik dat het een kleurtje was dat de wallen enigszins wegwerkt. Maar dan begint het te trekken, alsof iemand een tube Bison kit onder mijn ogen heeft gesmeerd. Ik weet niet hoe snel ik die zooi van mijn gezicht moet laten halen.

Wijselijk genoeg luistert Hassan naar ons advies en laat de tubes gebakken lucht mooi liggen, een tubetje kost overigens €280,00. Wel echt een koopje als je de originele prijs ziet…

Niels en ik zijn zo klaar met de drukte dat we Hassan en Ghias op het hart drukken de biezen te pakken. Dat we vanmorgen om 8.00 voor het laatst wat hebben gegeten, het is inmiddels 18.45, speelt inmiddels de hoofdrol.

We komen voor 32 seconden buiten en worden naar een taxi geleid. We moeten 130 Dirham betalen. De heenreis kostte 32 Dirham dus ergens klopt er iets niet.

‘Het is nu spitsuur’, zegt de man die ons naar de taxi begeleidde en in gedachten al stevig zijn zakken vult.

Jammer voor hem, maar hier trappen wij niet in. We stappen uit en pakken een taxi met een meter. 27 Dirham later komen we aan bij ons restaurant waar een vriend van Hassan en Ghias al lekker aan een waterpijp zitten. We zien alleen op het adres dat is doorgegeven een supermarkt. We stappen weer in, checken het adres, rijden 15 cm en zien dan dat het restaurant om de hoek zit. Zo’n dag dus.

Tijdens het eten wordt er weinig gesproken. We zijn allemaal uitgeblust. Op groot scherm wordt Engels voetbal uitgezonden, op dat moment een heerlijke afleiding.

We zijn weer helemaal wakker als we bij Fouad, die vriend van Hassan, in zijn Mustang cabrio stappen en een stevige rondrit over de snelweg van Dubai maken. One night in Dubai galmt snoeihard door de boxen. Naast een lesje voorbereiden, mag Hassan zeker een bijspijkercursus navigeren en autorijden gaan boeken.

Na acht keer een afslag te hebben gemist, is Fouad het zat en laat Hassan ergens ‘veilig’ bij een uitvoegstrook, maar wel midden op de snelweg stoppen en neemt het stuur weer over.

Totaal gesloopt komen we op onze kamer. We strijken onze overhemden voor morgen en gaan dan heerlijk onder de wol. Ook hier doet de airco zijn werk.