Een mooi verhaal 

Op de route de Soleil kachelt een oude Toyota op de idyllische melodie van Michel Fugains ‘Une belle histoire’. Het glooiende landschap wordt ontsierd door felgekleurde ritsen van auto’s, caravans, campers, vol gestouwde busjes en vouwwagens, alle met dezelfde eindbestemming: de zon.

In de Toyota is het warm, heet. De ramen zijn met enige kracht naar beneden gedraaid daar de geopende ramen voor de enige verkoeling kunnen zorgen. De zinderende zon zorgt er echter voor dat de ‘verfrissende’ lucht die door het geopende raam naar binnen wappert, niets anders is dan een föhn zonder krultang. 

De sfeer is daarentegen opperbest. In de auto ontdekkende we een vrouwelijke en een mannelijke avonturier. Vrouwlief is die morgen voor dag en dauw opgestaan om liters vodka in kleine flesjes Spa Blauw over te gieten om maar geen argwaan te wekken bij haar geheelonthoudende reisgenoot. Deze heeft zelf overigens vol trots zijn doos met principes in de niet al te ruime kofferbak geladen. Dit nam zoveel ruimte in beslag, dat vanmorgen al de eerste pittige woordenwisseling ontstond. Het beloofde die ochtend niet veel goeds. 

Het tegendeel is echter waar. Het reizende duo was de ring van Amsterdam nog niet af of er werd al uit volle borst gezongen. De vrouwelijke bijrijder begon echter veel te vroeg het ´We zijn er bijna, we zijn er bijna´ in te zetten, hetgeen weer enige irritatie opleverde bij de chauffeur. Deze verbeet zich en overstemde dit nummer met het alom bekende ´Waarom nou jij´ van Marco Borsato. 

Zestig Nederlandstalige, vijfentwintig Engelse en anderhalve Franse hits verder reed dit illustere trio al onder Parijs.

Elk ´huwelijk´ wordt getest op de autoweg rond Parijs. Helaas beschikt het met alle respect noeste koekblik op wielen niet over geavanceerde apparatuur als Tomtom of andere gps-systemen. Een hilarisch tafereel deed zich voor en zou niet misstaan in welke slapstick dan ook. De bijrijder is er zeker van dat zij de goede afslag hebben genomen alleen ineens zien ze de Eiffeltoren wel van heel dichtbij. Midden op de Champs Elysées bemoeit de chauffeur zich toch met het lezen van de kaart. Dit doet hij met gepaste agressie en betweterij hetgeen weer enige irritatie oplevert bij de bijrijder. Deze laat zich de Franse kaas niet van het brood eten en houdt de kaart opzettelijk stevig vast, hierdoor moet de chauffeur die de kaart in handen wil krijgen wel een stevig ruk geven… Met verbaasde blik ziet het tweetal hoe de kaart in tweeën, als een vrije vogel in een woeste herfststorm het raam uitvliegt.

Inmiddels kachelt de Toyota verder over de Route de Soleil, ingehaald door vrachtwagens, meterslange caravans, tractoren met mestwagens, etc. De Toyota kan wel harder, maar de chauffeur heeft zo zijn principes. 

Zeven uur later dan gepland bereikt ons reizende circus hun eindbestemming. Vrouwlief snakt naar een Spa Blauw en haar metgezel evenzeer… 

Eerst moet echter de tent worden opgezet. Het is pas goed rusten na gedane arbeid. Tja. De tent opzetten.

Dat er geen instructievideo is meegeleverde vindt onze Spa Blauw lurkende reisgenoot maar onzin. Het in elkaar zetten van een Billy-kast ging nog net, maar deze ´handzame´ bungalowtent is toch andere koek. Droge, taaie en niet te versmaden peperkoek welteverstaan. 

Haar reisgenoot staat misprijzend zijn hoofd te schudden en heeft al contact gemaakt met de buren. Gezamenlijk staan ze grijnzen en laatdunkend de bezigheden te analyseren en komen zij tot de verrassende conclusie dat het zo niet moet. 

Met rood hoofd en stoom uit haar oren smijt zij de sores en de tent incluis stokken van zich af, verzamelt in haastige spoed al haar flessen Spa Blauw en neemt het eerste de beste hotel in de omgeving.